ارتباط پوکی استخوان (استئوپروزیس) و اختلالات استخوان های فک موضوع قابل بحثی است. پوکی استخوان و بیماری های پریودنتال هر دو نوعی بیماری تحلیل استخوان هستند. به عنوان یک فرضیه، پوکی استخوان عامل خطر برای پیشرفت بیماری پریودنتال است و بالعکس، بیماری پریودنتال می تواند زمینه ابتلا به استئوپروز باشد. 

‏مدل های فرضی در توضیح این ارتباط وجود دارد: تصور می شود کاهش تراکم توده استخوانی ناشی از پوکی استخوان ممکن است تحلیل استخوان آلوئول ناشی از پریودنتیت را تسریع کند و در نتیجه تهاجم باکتری های پریودنتال را تسهیل نماید. باکتری های مهاجم می توانند بطور مستقیم با آزاد سازی انواع توکسین و بطور غیرمستقیم با ترثسح واسطه های التهابی موجب تغییر در هموستاز طبیعی بافت استخوان، افزایش فعالیت استئوکلاست ها و کاهش موضعی و سیستمیک تراکم استخوان شوند. مطالعاتی که به بررسی ارتباط بین این دو وضعیت پرداخته اند، بدلیل تفاوت در روس مطالعه، حجم نمونه و شاخص های مورد استفاده نتایج متناقضی را نشان داده اند. در مقاله حاضر به بررسی مروری مطالعاتی که ارتباط پوکی استخوان با اختلالات دهان از جمله تحلیل استخوان فک، بیماری های پریودنتال و از دست دادن دندان را مورد بررسی قرار داده اند، پرداخته شده است. 

‏برای روشن شدن ارتباط بین از دست رفتگی استخوان بطور سیستمیک و بطور موضعی در نواحی دهانی و نیز برای تعیین نقش دندانپزشکان در شناسایی خطر پوکی استخوان انجام مطالعات کنترل شده مورد نیاز است.  

‏ پوکی استخوان، استخوان های فک ، بیماری های پریودنتال

‏مقدمه:

پوکی استخوان (OP) بیماری سیستمیک اسکلتی است که با کاهش توده استخوانی و ضایعات ساختار میکروسکوپی بافت استخوان و در نتیجه افزایش شکنندگی و مستعد شدن به شکستگی استخوان مشخص میشود. در گذشته، OP یک فرایند فیزیولوژیکی مرتبط با افزایش سن در نظر  گرفته می شد، اما امروزه به عنوان یک بیماری مزمن چذد علتی شناخته 

‏می شود. OP ممکن است همزمان با سایر اختلالات ایجاد کنذده تحلیل استخوانی، ساختار استخوانهای فک را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از این اختلالات، پریودنتیت (PD) است که یک عفونت مزمن متاثر از عوامل ژنتیکی و محیطی است. فرم های پیشرفته این بیماری با از دست رفتگی چسبندگی بافت نرم به دندان و تحلیل استخوان آلوئول مشخص میشود. PD ‏نوعی عفونت موضعی مرتبط با باکتری های پلاک دهان است که با واکنش ایمنی- التهابی موضعی (درون بافت پریودنتال) و نیز یک واکنش التهابی سیستمیک خفیف ارتباط دارد. واکنش موضعی باعث آسیب و تخریب بافت پریودنتال میشود و واکنش سیستمیک یک التهاب عمومی و خطرات مربوط به خود را بدنبال دارد. بیماری پریودنتال در عموم افرادی که در محدوده سنی ابتلا به پوکی استخوان قرار دارند، بسیار شایع است.